گروه ورزشی مشرق - کانادا به واسطه ارتباط بسیار قوی با سرویس‌های اطلاعاتی بریتانیا و آمریکا به کشوری امن و بی دغدغه مشهور است. بسیاری در سراسر جهان مردم این کشور را غرق در آرامش و امنیت می دانند. مردمی که گاه با دیدن یک جنگ لفظی ساده میان یک زوج جوان در کنار خیابان دچار مشکل روحی شده و حتی ممکن است برای برطرف شدن مشکل مذکور به پلیس زنگ بزنند. مردمی که در عمر خود از بمب و انفجار و مافیا شاید به یاد یک فیلم قدیمی، چند خبر کوچک در گوشه یک روزنامه یا یک شایعه بیفتند.
در چنین شرایطی سخت می شود قبول کرد که مثلا ورزش کانادا در اختیار مافیا باشد. قطعا اینگونه است و عرصه ورزش نیز مانند بسیاری از ابعاد دیگر اجتماعی تا حدود قابل تاملی در اختیار مردم است. مشکل از همین نقطه آغاز می شود. عرصه های مردمی که توسط مردم اداره نمی شوند، سینمایی که در ویترین خودساخته کاملا آزاد است، مطبوعاتی که در صفحه نخست و روی جلد خود هیچ حد و مرزی ندارند و ورزشی که در خدمت نشاط و سلامتی مردم است و به چیز دیگر فکر نمی کند؛ اما برای اداره شدن کوچکترین نیازی به نظر مردم ندارد.
مافیایی که کسی از آن نمی پرسد
فستیوال سینمای نوین چند روز پیش در شهر مونترال کانادا به کار خود پایان داد و طی آن ده ها فیلم کوتاه و چند فیلم از کشورهای مختلف جهان به نمایش درآمد. مردم هم از تماشای فیلم های مورد علاقه خود لذت بردند؛ اما کسی از سود 45 میلیون دلاری دو ایتالیایی که مالک حداقل 18 سینمای داخل مونترال هستند نمی داند و نخواهد دانست.
روزنامه های مونترال به صورت رایگان در کنار مترو و فروشگاه های زنجیره ای بین مردم پخش می شود. شهروندان برای آنکه برای چند دقیقه جهت مطالعه آنها وقت بگذارند تا مرز التماس پیش می روند؛ اما کسی متوچه مالکیت 85 درصدی دو فرد یهودی بر چاپخانه های شهر نیستند که به خاطر چاپ این حجم عظیم از روزنامه ها، وام های نجومی از وزارت فرهنگ و پارلمان دریافت می کنند.
قصه بنگاه های شرط بندی و پلیس
اما ورزش و بنگاه های شرطبندی در مونترال که هر چند ماه یک بار چند واحد از آنها در یک شوی کاملا هماهنگ شده از سوی پلیس تعطیل شده و پس از مدتی در همان محل دوباره و به صورت رسمی افتتاح می شوند. به مجرمان در این بخش اتهام شرکت در جرایم سازمان یافته وارد می شود؛ جرایمی که حکم آنها بسیار سنگین است؛ اما معمولا به مرز صدور نمی رسد.
طبق اعلام رسمی دولت کانادا، تا کنون بیش از 38 بنگاه شرط بندی در مونترال که به فعایت زیرزمینی مشغول بوده، شناسایی شده که مجرمان از کشورهای چین، ایرلند، جامائیکا، سومالی، هائیتی و چند فرد یهودی ساکن سرزمین های اشغالی فلسطین بوده اند. بیشتر این افراد نیز به صورت کاملا قانونی وارد این کشور شده یا شهروند رسمی کانادا بوده اند یا در حال گرفتن مجوز لازم برای اخذ مدرک شهروندی.
مونترال هنوز هم کابوس مافیای «والاشی» را پشت سر خود حس می کند. مافیای ایتالیا که به صورت کاملا سازمان دهی شده اقدام به قتل می کرد و در ورزش شرط بندی های نجومی را تا مرز مرگ یک فرد شرکت کننده در مسابقه ادامه می داد.
فرارهای مالیاتی و پلیسی که نیست!
اداره مالیات ایالت کبک اعلام کرده که تنها در سال 2012 میلادی 20 میلیارد دلار سود حاصل از گردش مالی در چند بنگاه شرط بندی زیر زمینی بوده که حتی یک دلار هم به خاطر آن مالیات پرداخت نشده است. خواننده آگاه به روابط و مسائل بین المللی به خوبی می تواند حدس بزند که چرا این مافیای غول پیکر هیچ مزاحمتی از سوی پلیس حس نکرده و نخواهد کرد!
شهردار پیشین مونترال که البته به خاطر فساد شدید مالی مجبور به استعفا شد، در کتاب خاطرات خود به این نکته اشاره می کند که در بخش بمیه آتش سوزی معادل 100 میلیون دلار تقلب صورت گرفت که این مبلغ بین شرکت خسارت دیده، خود شرکت بیمه و اداره مالیات تقسیم شد.
او در بخش دیگری از خاطرات خود درباره ورزش کانادا می نویسد: "شک ندارم که نیمی از رقابت های سالیانه هاکی روی یخ ایالت های بریتیش کلمبیا و کبک تنظیم شده و نتیجه آن از قبل مشخص است. وقتی شور و حال هواداران دو تیم را در این سالن ها تماشا می کنم، دلم برای مردم می سوزد."
بنگاه‌های شرط بندی در کانادا مخصوص ورزش خود کانادا نیست و افرادی که در این بنگاه های شرکت دارند درباره رقابت های جهانی در رشته های مختلف اقدام به شرط بندی کرده و به نوعی یک قمار مجازی را به راه می اندازند. قماری که برای هر کسی پایان خوش داشته باشد لااقل برای ورزش کانادا و کشوری که به امنیت و آرامش شهرت دارد، هرگز پایان خوشی به همراه نخواهد داشت.
در چنین شرایطی سخت می شود قبول کرد که مثلا ورزش کانادا در اختیار مافیا باشد. قطعا اینگونه است و عرصه ورزش نیز مانند بسیاری از ابعاد دیگر اجتماعی تا حدود قابل تاملی در اختیار مردم است. مشکل از همین نقطه آغاز می شود. عرصه های مردمی که توسط مردم اداره نمی شوند، سینمایی که در ویترین خودساخته کاملا آزاد است، مطبوعاتی که در صفحه نخست و روی جلد خود هیچ حد و مرزی ندارند و ورزشی که در خدمت نشاط و سلامتی مردم است و به چیز دیگر فکر نمی کند؛ اما برای اداره شدن کوچکترین نیازی به نظر مردم ندارد.
مافیایی که کسی از آن نمی پرسد
فستیوال سینمای نوین چند روز پیش در شهر مونترال کانادا به کار خود پایان داد و طی آن ده ها فیلم کوتاه و چند فیلم از کشورهای مختلف جهان به نمایش درآمد. مردم هم از تماشای فیلم های مورد علاقه خود لذت بردند؛ اما کسی از سود 45 میلیون دلاری دو ایتالیایی که مالک حداقل 18 سینمای داخل مونترال هستند نمی داند و نخواهد دانست.
روزنامه های مونترال به صورت رایگان در کنار مترو و فروشگاه های زنجیره ای بین مردم پخش می شود. شهروندان برای آنکه برای چند دقیقه جهت مطالعه آنها وقت بگذارند تا مرز التماس پیش می روند؛ اما کسی متوچه مالکیت 85 درصدی دو فرد یهودی بر چاپخانه های شهر نیستند که به خاطر چاپ این حجم عظیم از روزنامه ها، وام های نجومی از وزارت فرهنگ و پارلمان دریافت می کنند.
قصه بنگاه های شرط بندی و پلیس
اما ورزش و بنگاه های شرطبندی در مونترال که هر چند ماه یک بار چند واحد از آنها در یک شوی کاملا هماهنگ شده از سوی پلیس تعطیل شده و پس از مدتی در همان محل دوباره و به صورت رسمی افتتاح می شوند. به مجرمان در این بخش اتهام شرکت در جرایم سازمان یافته وارد می شود؛ جرایمی که حکم آنها بسیار سنگین است؛ اما معمولا به مرز صدور نمی رسد.
طبق اعلام رسمی دولت کانادا، تا کنون بیش از 38 بنگاه شرط بندی در مونترال که به فعایت زیرزمینی مشغول بوده، شناسایی شده که مجرمان از کشورهای چین، ایرلند، جامائیکا، سومالی، هائیتی و چند فرد یهودی ساکن سرزمین های اشغالی فلسطین بوده اند. بیشتر این افراد نیز به صورت کاملا قانونی وارد این کشور شده یا شهروند رسمی کانادا بوده اند یا در حال گرفتن مجوز لازم برای اخذ مدرک شهروندی.
مونترال هنوز هم کابوس مافیای «والاشی» را پشت سر خود حس می کند. مافیای ایتالیا که به صورت کاملا سازمان دهی شده اقدام به قتل می کرد و در ورزش شرط بندی های نجومی را تا مرز مرگ یک فرد شرکت کننده در مسابقه ادامه می داد.
فرارهای مالیاتی و پلیسی که نیست!
اداره مالیات ایالت کبک اعلام کرده که تنها در سال 2012 میلادی 20 میلیارد دلار سود حاصل از گردش مالی در چند بنگاه شرط بندی زیر زمینی بوده که حتی یک دلار هم به خاطر آن مالیات پرداخت نشده است. خواننده آگاه به روابط و مسائل بین المللی به خوبی می تواند حدس بزند که چرا این مافیای غول پیکر هیچ مزاحمتی از سوی پلیس حس نکرده و نخواهد کرد!
شهردار پیشین مونترال که البته به خاطر فساد شدید مالی مجبور به استعفا شد، در کتاب خاطرات خود به این نکته اشاره می کند که در بخش بمیه آتش سوزی معادل 100 میلیون دلار تقلب صورت گرفت که این مبلغ بین شرکت خسارت دیده، خود شرکت بیمه و اداره مالیات تقسیم شد.
او در بخش دیگری از خاطرات خود درباره ورزش کانادا می نویسد: "شک ندارم که نیمی از رقابت های سالیانه هاکی روی یخ ایالت های بریتیش کلمبیا و کبک تنظیم شده و نتیجه آن از قبل مشخص است. وقتی شور و حال هواداران دو تیم را در این سالن ها تماشا می کنم، دلم برای مردم می سوزد."
بنگاه‌های شرط بندی در کانادا مخصوص ورزش خود کانادا نیست و افرادی که در این بنگاه های شرکت دارند درباره رقابت های جهانی در رشته های مختلف اقدام به شرط بندی کرده و به نوعی یک قمار مجازی را به راه می اندازند. قماری که برای هر کسی پایان خوش داشته باشد لااقل برای ورزش کانادا و کشوری که به امنیت و آرامش شهرت دارد، هرگز پایان خوشی به همراه نخواهد داشت.
